Fikrine güvendiğim, beraber tükkan gezip AY BU NE ALLASEN PAÇOZ PAÇOZ demekten keyif aldığım insan, ev arkadaşım, haftasonu tatilde olduğu için ben de manitamla kıyafet baktım. Ama denediğim hemen hemen her kıyafetin de fotoğrafını yolladım ona da. TATİLDE DE RAHAT VERMEDİM!
Arkadaşlar, böyle özel gün kıyafeti seçmek ne zor şeymiş ben unutmuşum. En son bin sene önce kuzenimin düğününe gitmiştim. Onun için de ilk girdiğim dükkandan anneme bir elbise aldırtıp çıkmıştık. Şimdi böyle iş başa düşünce yeminlen darlandım! O kabinler bana dar geldi.
Bir de kalabalık! Her yer doluyor taşıyor. İndirim başlamış her taraflarda kadınlar delirmiş gibi 10 parça birden denemeye giriyorlar kabinlere. Manitam ama sağolsun baya yardımcı oldu. Ben sıkılıp bunaldıysam o sıkıntıdan kendini jiletleme noktasına gelmiştir herhalde.
Nihayetinde 2 gün sonra AMAAAN SKERLER! deyip aldım bir elbise. Çektiğim kezban fotoğraflarını da paylaşayım. En azından iki tanesini.
Bu beyaz elbise Bershka'daydı. Yani öyleydi sanırım öyle çok dükkan gezdim ki hatırlamıyom lan! Fiyatı 60 liraydı. Ama ondan da emin değilim. Evet ne kadar tırt bir moda bılogırı olduğum bir kez daha ortaya çıktı. AMA BEDENİ S ARKADAŞLAR NET.
Bu da Mango'dan aldığım elbisem. İndirimdeki fiyatı 75 liraydı. İçim gitti ama anne baba yardımı oldu hafiften neyse ki.
Böyle fotoğraf çekmek çok zormuş bu arada. Elimi belime neden koydum ben de bilmiyorum. Herhalde böyle gördüğümden. Yani genelde el belde çekiliyor bu fotoğraflar diye öyle yaptım. Komik oluyormuş, komik görünüyormuş hakikaten. Ama dalgasına açtım ben zaten burayı. Atış serbest gençler.
Uzun süredir bir şey yazmamamın sebebi de hem okulun son dönemi olması, sınav tez bilmemne hem de Gezi Parkı ile başlayan süreçti. Hem fiziksel olarak orada olmak hem de olanı biteni takip etmek kafamı başka bir yere vermeme engel oldu. Ama güzel oldu. Yaşanan şiddet ve hukuksuzluklar elbette sinir bozucu. Kayıplar da var, maalesef. Hepsinin ailelerine sabır diliyorum. Diğer yandan da kendi küçük dünyamızdan sıyrılıp neler olup bittiğini anlamaya başladığımız, mücadele etmemiz gerektiğini, hesap sormamız, sokağa çıkmamız, bağırmamız, ses çıkarmamız gerektiğini öğrendiğimiz bir dönemdi ki hala devam ediyor.
Bu blog da saçma sapan tasarımlara, saçma sapan fiyatlara direniyor. #direnfakirlik
Mezuniyet kıyafeti falan bakma niyetindeyseniz hiç niyetlenmeyin aksjdksja. Bir şey kalmamış neredeyse. Hatta mezun da olmayın. Bakın ben oldum bi bok değişmiyor.
Geçen akşam kep töreninden bahsediyorduk ev arkadaşımla. Kepler bizde kalıyormuş ama cüppeyi veriyormuşuz okula geri. Ben kepimi fırlatmayacağım arkadaşlar. Fırlatıyorsun bi, kiminkini aldığın belli değil. ELALEMİN KAFASININ YAĞI KİRİ TERİ BULAŞMIŞ KEPİNİ ALAMAM VALLA HİÇ.
Kepli cüppeli mezuniyet capslerimle görüşmek ümidiylen. (Daha bunun ayakkabısı var YA SABIR)
